Vandaag hebben een aantal onbesuisde pseudo-wetenschappelijke milieu-verenigingen de kernenergie in een houtgreep weten krijgen.

De bewegingen zijn onbesuisd omdat kernenergie het meest milieu-vriendelijk is, toch verstoppen zij zich achter een nihilistische afwijzen van kernenergie.

De argumentatie van die bewegingen is alles behalve akademisch onderbouwd, enkel gebouwd op een emotionele afwijzen van kernenergie.

Het is géén taak van de overheid om zelf in energie-projecten te gaan investeren, dit is een garantie op foutlopen. Maar de overheid kan wel helpen om kader te scheppen waarbinnen private nucleaire investeringen mogelijk worden.

De Canadese overheid gaf hier het mooiste voorbeeld met hun initiatief van "small modular reactors".

https://nuclearsafety.gc.ca/eng/reactors/research-reactors/other-reactor-facilities/small-modular-reactors.cfm

In tegenstelling tot wat men zou verwachten hebben onze -in chaos verkerende- Brexit buren eveneens zulk een programma opgestart:

https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/738082/Advanced_Modular_Reactor_Competition_Phase_1_Feasibility_and_Development_Study_Abstracts_from_the_Vendor_s_Proposals.pdf

Deze initiatieven bevat verschillende delen:

  1. Een beschrijving van kleinere reactors in serie-productie. Duidelijke principes zoals passieve veiligheid en "Walk away safe" worden uitgelegd. Met grote reactoren zijn er weinig ongevallen gebeurd, maar toch kan het veel veiliger, met andere ontwerpen.
  2. Een stel van hoofdstukken over hoe een producent van een modulaire reactor kan overgaan tot het bewijzen van zijn veiligheid. De communicatie van deze veiligheid naar het ecologisch gezinde publiek is geen onbelangrijke gegeven.
  3. De link naar een wetgevende kader.

De verschillende mogelijkheden, onder dit "Canadese" kader (en ondertussen ook Britse kader) worden in de onderstaande figuur weergegeven:

Alle operationele mogelijkheden worden beschreven en het is de bedoeling dat een leverancier van een centrale elk van deze situaties beschrijft en ook kan beschrijven hoe hij de centrale onder controle brengt.

Binnen de World Nuclear association bestaat er ook nog de Cordel groep, dit is vooral een associatie van producenten van bestaande PWR technologie. Als het type van centrale wordt aangepast dan moet ook het beschrijven en beperken van de operationele werking worden aangepast.

Het belangrijkste wat het Canadese initiatief ons leerde is dat private kapitaal en initiatief staat te springen om een bijdrage te leveren aan de opkomende energie-transformatie van fossiel naar eco-nucleair. In de Verenigde staten werkt men momenteel aan een soortgelijke "licencing framework". In Rusland en China worden dit soort van beslissing centralistisch genomen. In heel continentaal-Europa bestaat er nog NIETS. Dit terwijl het Canadese model zonder copyright problemen kan worden overgenomen.