LESSEN UIT FINLAND.
HET FINSE NUCLEAIRE BELEID
De groothandelsprijs van elektriciteit is het laagste in Finland. Dit is voor een belangrijke deel te danken aan het coöperatieve-Mankala principe. Finland heeft een zeer strenge nucleaire wetgeving, zo moet er kunnen worden aangetoond worden dat: “een nucleaire investering de bevolking ten goede zal komen”. Om dit te kunnen staven en verantwoorden moesten er belangrijke principes worden aangetoond:
- De veiligheid moet aantoonbaar zijn en het mag niet mogelijk zijn om ze in vraag te stellen.
- Een nieuwe nucleaire eenheid moet helpen om de CO2 uitstoot van het land te verminderen.
- De kost voor het verminderen van CO2 uitstoot moet lager zijn met een nucleaire eenheid dan ervoor.
- Nucleaire afval moet op een aantoonbaar duurzame manier worden verwerkt.
- De impact op het milieu veroorzaakt door de nucleaire installatie dient minimaal te zijn.
HET COÖPERATIEVE MANKALA PRINCIPE
Van 1995 tot 98 onderging Finland een markt liberalisering. Dit werd bewerkstelligd door een herstructurering van de eigendom van electriciteits bedrijven. Voortaan verkochten electriciteitsbedrijven de electriciteit rechtstreeks aan zijn eigenaars, de enige kost aangerekend aan de eigenaars was de werkingskost nodig om de electriciteit op te wekken. Het grote voordeel voor de cooperanten is dat ze rechtstreeks kunnen aankopen en/of verder verkopen al naargelang de hoeveelheid aandelen, die ze bezitten. Voor een KMO is het mogelijk om meer aandelen te bezitten dan strikt mogelijk en zijn overschotten te verkopen op de groothandelsmarkt. 50% van alle elektriciteit wordt in Finland op die manier geproduceerd.
Het Mankala principes roomt twee belangrijke marges af. Enerzijds is er de marge van een bank op de financiering. Deze financiering wordt rechtstreeks door de cooperant gedragen. Anderzijds is er de winstmarge en de dividenbelasting van een electriciteitsbedrijf. Omdat aandeelhouders volledig betaald worden in elektriciteit stelt dit probleem zich niet. De marge en belasting op winst wordt doorgeschoven naar de cooperanten. Omdat het Manakala principe eveneens gebruikt wordt voor de financiering en operatie van nucleaire installaties werd het op nationaal en Europees vlak aangevochten door tegenstanders van deze installaties. Dit gaf gevolg aan een aantal hooggerechtshof uitspraken in Finland, ten voordele van het principe. Op Europees vlak werd dit principe evenmin een strobreed in de weg gelegd.
Het 'Mankala-model' is een eigendomsmodel voor energieproducenten dat uniek is voor de Finse energiemarkten. Het ontstond in de jaren zestig, toen het hoogste administratieve gerecht twee afzonderlijke uitspraken deed die het toestonden. De eerste van deze uitspraken betrof een bedrijf genaamd Oy Mankala Ab - vandaar de naam van het model. In het Mankala-model zijn energieproducenten gezamenlijk eigendom van een aantal partijen die de exploitatiekosten van het bedrijf dragen. De eigenaren van Mankala-bedrijven zijn doorgaans energiegroothandels, detailhandelaren of distributeurs en grote industriële bedrijven. Hun verplichtingen en rechten met betrekking tot het bedrijf en elkaar zijn vastgelegd in de statuten en de aandeelhoudersovereenkomst.
Mankala-bedrijven zijn vennootschappen met beperkte aansprakelijkheid die onder de “Companies Act” vallen. Het doel van Mankala-bedrijven is echter, anders dan bij typische naamloze vennootschappen, niet om winst te maken. In plaats van dividenduitkeringen te ontvangen, zijn de eigenaars van Mankala-bedrijven allebei toegestaan en verplicht om energie te kopen van de onderneming op basis van kostprijs, ongeacht of de kostprijs onder of boven de huidige marktprijs ligt. Dit recht of deze verplichting is beperkt tot een bedrag dat evenredig is aan het aandeel van elke eigenaar in het bedrijf. De energie die is gekocht bij een Mankala-bedrijf kan door de eigenaars worden gebruikt op elke manier die zij kiezen. Dat wil zeggen, het kan direct of via de Nordic power exchange Nord Pool Spot worden verkocht, of door de eigenaren worden gebruikt voor hun eigen productie.
De toelaatbaarheid van het Mankala-model werd in vraag gesteld in het voorjaar van 2010, toen de Finse regering bezig was met de goedkeuring van de bouw van twee nieuwe kernreactoren die door Mankala-bedrijven zouden worden geëxploiteerd. Op dat moment hebben twee Finse leden van het Europees Parlement de Europese Commissie een schriftelijke vraag gesteld over de vraag of het Mankala-model een verborgen dividenduitkering vormt en in strijd is met de mededingings- en staatssteunregels van de EU. Als gevolg hiervan heeft de commissie een verzoek om informatie aan Finland gericht. De commissie moet echter nog een standpunt innemen over de kwestie.
Deze update onderzoekt verschillende juridische kwesties die verband houden met het Mankala-model.
Beoordeling:
In Finland, wanneer een vennootschap met beperkte aansprakelijkheid haar aandeelhouders prijzen aanrekent die in wezen verschillen van het gewone of hen gratis producten of diensten levert, wordt dit over het algemeen geclassificeerd als een "verborgen dividenduitkering" volgens het belastingrecht. De gemaakte winst vormt belastbare winst. Hoewel er geen specifieke uitzondering in de wet bestaat, is deze algemene regel niet van toepassing op energieproducenten. Dit is vastgesteld door de hoogste administratieve rechtbank, die heeft verklaard dat wanneer een energieproducent zijn geproduceerde energie tegen kostprijs verkoopt aan zijn eigenaars en deze eigenaren de exploitatiekosten vertegenwoordigen, dit geen verborgen distributie vormt van dividenden.
De redenering achter de uitspraken van de rechtbank is dat een Mankala-onderneming zelf geen belastbare winst behaalt en dat de eigenaren daarentegen de volledige belasting betalen voor eventuele extra winst die zij kunnen maken als gevolg van het verkrijgen van goedkopere energie. Bovendien zijn de eigenaren van een Mankala-bedrijf aansprakelijk voor de kosten van het bedrijf, zelfs als het bedrijf niet winstgevend is. Daarom lijden de eigenaren ook direct onder het verlies dat het bedrijf mogelijk maakt. In feite kan een Mankala-bedrijf meer worden gezien als een uitbestede energieopwekkingseenheid dan als een onafhankelijk bedrijf.
Naast het feit dat het door de hoogste administratieve rechtbank en de nationale belastingdienst is toegestaan, heeft het Mankala-model al bijna vijf decennia de goedkeuring gekregen van de mededingingsautoriteit. Het Mankala-model is niet in strijd met de mededingings- of staatssteunregels omdat het de concurrentie niet beperkt.
Integendeel, het Mankala-model bevordert de concurrentie op de energiemarkten, omdat het kleinere energiebedrijven in staat stelt te investeren in productiecapaciteit en zo te concurreren met grotere bedrijven. Dit geldt met name voor investeringen in modellen voor stroomopwekking, die een aanzienlijk aanvangskapitaal vereisen, maar die op de lange termijn goedkoper zijn om te werken (bijvoorbeeld kernenergie, waterkracht en windenergie). Het Mankala-model maakt het ook mogelijk voor energieproducenten, ongeacht hun omvang, om hun energieopwekkingsportfolio's te diversifiëren. In plaats van afhankelijk te zijn van slechts één generatiemodel, kunnen energieproducenten met behulp van het Mankala-model gemakkelijk investeren in een breed scala aan modellen voor stroomopwekking en verschillende energiecentrales.
Het is duidelijk dat zonder het Mankala-model de mogelijkheden van de Finse energieproducenten om te functioneren en te concurreren beperkt zouden zijn. Als gevolg hiervan is het zonder het model waarschijnlijk dat de Finse energiemarkten worden gedomineerd door enkele grote bedrijven met de nodige middelen om in hun eigen energiecentrales te investeren.
Mankala principe
Mankala principe is de werking, waarin verschillende non-profit bedrijf gezamenlijk opzetten voor een onproductieve vennootschap met beperkte aansprakelijkheid gemeenschappelijk doel. Het model wordt gebruikt, met name in de energie met een aantal Mankala bedrijven, opgericht bij de bouw van één of meer van de centrale en werken met. De aandeelhouders van een vennootschap met beperkte aansprakelijkheid financieren de bouw en het onderhoud van de fabriek en ontvangen samen tegen kostprijs elektriciteit uit de fabriek.
De praktijk is legaal, omdat de Raad van State (SAC) de twee uitspraken in 1963 en 1968 (1963 SAC en SAC I 5 1968 521 B II) goedgekeurd. Een andere oplossing was voor Oy Mankala Ab, en daarom werd deze benadering het Mankala-beginsel genoemd.
Mankala-bedrijven zijn naamloze vennootschappen en de aandeelhoudersaansprakelijkheid wordt bepaald door de Companies Act. eigenaars Mankala bedrijf overeengekomen akkoord deelnemende verantwoordelijkheid vennootschap onderwerpen aan een nutsbedrijf energieopwekking als gevolg van de normale kosten, zoals de exploitatie- en onderhoudskosten, belastingen, verzekeringen, leningen, en de brandstof cost of ownership ratio.
In het voorjaar van 2010, de leden van het EP Satu Hassi, Heidi Hautala (Groenen) presenteerde het EU-Parlement schriftelijke vraag (E2217-10) Mankala het legaliteitsbeginsel. Ze dachten dat het een verborgen dividend was. De EU-commissie heeft dit probleem onderzocht, maar heeft de onderzoeken in november 2012 stopgezet.
Mankala bedrijven omvatten, bijvoorbeeld, Teollisuuden Voima Oyj, Oy Pohjolan Voima en Fennovoima Oy.
Schaalvoordelen en verbeterde efficiëntie door middel van het kostprijsmodel
Operators bundelden hun krachten en ontwikkelden het speciale kostprijsmodel dat in Finland bekend stond als het Mankala-model om de beschikbaarheid van elektriciteit veilig te stellen in de naoorlogse periode waarin kapitaal schaars was. Het al lang bestaande bedrijfsmodel heeft grootschalige energieproductieprojecten mogelijk gemaakt en de productiekosten verlaagd. Het heeft het aantal operators op het veld vergroot en de zelfvoorziening van Finland op het gebied van energieproductie verbeterd. Het kostprijsmodel van Mankala blijft nodig om toekomstige energiecentraleprojecten veilig te stellen.
In het kostprijsmodel van Mankala verkoopt het energiebedrijf de geproduceerde elektriciteit en warmte aan aandeelhouders op geen enkel moment. De aandeelhouders verbinden zich ertoe de kosten van het energiebedrijf te betalen in verhouding tot hun belangen in het bedrijf. Het werkingsmodel is opgenomen in de statuten van de onderneming.
Het bedrijf Mankala streeft er niet naar een winst te maken of een dividend uit te keren. De eigenaren gebruiken het product (elektriciteit, warmte) of verkopen het verder.
Het doel van het bedrijfsmodel van Mankala is om middelen te combineren en de risico's te delen om grootschalige energiecentraleprojecten met concurrerende productiekosten uit te voeren. Mankala is een joint venture-model.
Het kostprijsmodel van Mankala maakt grote investeringen mogelijk
De energiesector is het meest kapitaalintensieve bedrijfstak van Finland. Energiecentrales binden tientallen jaren grote hoeveelheden kapitaal aan elkaar. Eén energiecentrale kan honderden miljoenen, zelfs miljarden euro aan investeringen vereisen. Niet veel Finse bedrijven zijn in staat om zulke immense energieproductieprojecten alleen uit te voeren.
Het Mankala-model creëert schaalvoordelen en verbetert de efficiëntie bij het bouwen van nieuwe productiecapaciteiten. Als een aandeelhouder over een eigen elektriciteitscentrale zou beschikken die overeenkomt met zijn belang in de joint venture, zou de kleine omvang van de centrale tot hogere productiekosten leiden.
De voordelen van het Mankala-kostprijsmodel:
• Gedeelde competenties en financiële middelen
• Gedeelde risico's
• Een groot aantal operatoren van verschillende groottes kunnen deelnemen aan projecten, direct of indirect
• Nieuwe exploitanten betreden de elektriciteitsmarkt en de concurrentie neemt toe
• Verbetert de concurrentie van financiers en leveranciers in de succesen van projecten en productieactiviteiten
Meer dan 40 procent van de elektriciteit wordt in Finland tegen kostprijs geproduceerd.
In 2012 werd meer dan 40 procent van alle Finse elektriciteit tegen kostprijs geproduceerd. Het aandeel van de kostprijsproductie varieert tussen verschillende vormen van energieproductie.
De Mankala-bedrijven hebben een aanzienlijk deel van de Finse productiecapaciteit met lage emissie en hernieuwbare energiebronnen gebouwd. Daarnaast zal een groot deel van de geplande wind- en bio-energiecapaciteit worden gebouwd met behulp van het kostprijsmodel.
Het Mankala-model maakt deel uit van een gevestigde juridische praktijk
Het kostprijsmodel van Mankala, uitgevoerd in naamloze vennootschap, heeft een lange traditie in Finland. Het model is ontwikkeld na de Tweede Wereldoorlog, toen Finland snel meer elektriciteit nodig had en bedrijven niet in staat waren alleen kapitaalintensieve energiecentraleprojecten uit te voeren.
De hoogste administratieve rechtbank (KHO) heeft een beslissing genomen over de legaliteit van het Mankala-model met kostprijs. Later is meerdere wettelijke toestemming herhaaldelijk bevestigd.
Dit is alleen maar natuurlijk, omdat het model deel uitmaakt van de gevestigde juridische praktijk in Finland. Het is ook in overeenstemming met de moderne werkwijzen die joint ventures beschouwen als een goede manier om onder meer de efficiëntie van hulpbronnen te verbeteren.
Het kostprijsmodel is geen belastingontduiking of verkapt dividend
In het kostprijsmodel van Mankala betalen aandeelhouders belasting over het deel van hun activiteiten wanneer zij hun producten verkopen of de elektriciteit tegen kostprijs kopen. Toen de KHO het model goedkeurde, werd verklaard dat de kostprijs elektriciteit die door de aandeelhoudersmaatschappij werd ontvangen geen dividend of ander belastbaar inkomen vormde.
PARLEMENTAIRE VRAAG (EU).
De weerstand van de Finse groene partijen ging tot in het Europese parlement. Het is een fascinerende gegeven dat ze daar eveneens bot vingen.
9 april 2010
E-2217/10
SCHRIFTELIJKE VRAAG van Satu Hassi (Verts/ALE) en Heidi Hautala (Verts/ALE) aan de Commissie
Betreft: Verkapte winstuitkering van Teollisuuden Voima Oy
Antwoord(en)
In Finland verkopen bepaalde energiebedrijven, zoals Teollisuuden Voima Oy (TVO), die de derde kerncentrale van Olkiluoto laat bouwen, de door hen geproduceerde elektriciteit tegen kostprijs aan hun aandeelhouders. Deze praktijk wordt in principe als legaal beschouwd, omdat de Finse Korkein hallinto-oikeus (KHO, het hoogste administratieve gerechtshof) deze in twee uitspraken heeft goedgekeurd: in 1963 en 1968 (KHO 1963 I 5 en KHO 1968 B II 521). Een van beide uitspraken had betrekking op de onderneming Oy Mankala AB en daarom ging men dit functioneel model het Mankala-beginsel noemen.
De mededingings- en belastingregels zijn sinds de jaren zestig veel veranderd, niet in het minst omdat Finland in 1995 lid werd van de Europese Unie. De huidige wetgeving verbiedt het naamloze vennootschappen hun product tegen een speciale prijs aan de aandeelhouders te verkopen. Als de naamloze vennootschap haar product voor minder dan de marktprijs aan de aandeelhouders verkoopt, dan wordt dat als verkapte winstuitkering en de winst als belastbaar inkomen beschouwd. Om een of andere reden staat Finland het elektriciteitsbedrijven echter nog steeds toe volgens het Mankala-beginsel te opereren. Met andere woorden wordt het elektriciteitsbedrijven toegestaan af te wijken van de beginselen inzake belastingheffing en eerlijke concurrentie die voor andere ondernemingen gelden.
Vindt de Commissie dat het in overeenstemming is met de beginselen van de Europese mededingingsregels dat elektriciteitsbedrijven, zoals TVO, elektriciteit mogen verkopen aan hun aandeelhouders tegen een prijs die afwijkt van de marktprijs?
Kamervragen
9 april 2010
E-2217/10
Oorspronkelijke taal van de vraag: FI PB C 138 E van 07/05/2011
Laatst bijgewerkt op: 13 april 2010
Antwoord van de heer Almunia namens de Commissie
De geachte parlementsleden wijzen erop dat, in Canada, een aantal stroomgeneratoren gezamenlijk eigendom van andere industriële bedrijven toegelaten worden om de geproduceerde elektriciteit aan hun aandeelhouders te verkopen tegen kostprijs (het zogenaamde 'Mankala principe'). Het Finse hoogste administratieve Hof, biedt jurisprudentie: “de gezamenlijke eigenaars worden beschouwd als noch dividenden of belastbare inkomen te krijgen wanneer ze hun elektriciteit te kopen tegen een dergelijke prijs, die lager is dan de marktprijs”. De vraag aan de geachte parlementsleden is of deze werkwijze verenigbaarheid is met de fiscale behandeling met de EU-mededingingsregels.
De Commissie is niet op de hoogte van de details van de fiscale regeling waarnaar de geachte leden verwijzen. In dit stadium is de Commissie dan ook niet in een positie om te spreken over de kwestie of zich ten gronde uit te drukken. Echter, de nodige informatie om te kunnen beoordelen, met name in het licht van de regels van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie van toepassing zijn op steun van de lidstaten, zal worden gevraagd uit Finland.
VERTAALD NAAR EEN MANKALA “INITIAL COIN OFFERING”.
WAT IS EEN ICO
Een initial coin offering is een cryptografische munt, die vrij wordt omgeruild tegen betaling. De uitwisselingskoers met Euro kan stijgen of dalen. Het principe van een ICO werd op een aantal micronesiche eilanden uitgevonden. Een munt was een grote steen, een ganse boekhouding van die inwoners liet hen toe om deelbewijzen van de steen te verhandelen. Hetzelfde principe wordt gebruikt in de cryptographisch “coin”. Dit micronesische-eiland principe werd eveneens gebruikt bij de opbouw van de allereerste ICO Bitcoin genoemd. De twee belangrijkste problemen van Bitcoin waren:
1. Er is geen waarde gekoppeld aan de coin. Het aantal coins is wel beperkt, als er meer vraag is dan aanbod dan kan de prijs omhoog.
2. Er is geen echte organisatie mee verbonden. Eigenaars van de coins hebben geen enkele medezeggingsmogelijkheid. Laat staan dat problemen oplosbaar zijn
ERC-20 EN ETHEREUM
Het ERC-20 protocol werd voor het eerste geïntroduceerd op het Ethereum blockchain platform. Deze standaard werd door enorm veel “amateurs” gekopieerd om op hun beurt geld op te halen op de financiële markten en verhandelbaar te maken als cryptografische munt.
https://theethereum.wiki/w/index.php/ERC20_Token_Standard
De belangrijkste tekortkoming van het Ethereum platform is dat er een paar “inbraken” waren in het protocol. Stilaan zijn er echter oplossingen onderweg voor dit probleem, vooral dan onder de vorm van privé implementaties met een overzicht door interne en externe auditors. Net zoals er vandaag gedaan wordt binnen en buiten de banken.
VERREKENING VAN PRODUCTIE EN GEBRUIK.
Indien een cryptografische munt in staat is om aan elke Watt van elektriciteitsproductie een nummer te geven en een eigenaar aan dit nummer te koppelen dan opent dit belangrijke boekhoudkundige mogelijkheden. Het Ethereum platform laat namelijk toe dat een “slimme contract” wordt uitgevoerd. Dit contract kan eruit bestaan dat na elke cyclus van 15 minuten van ondeelbare productie er een verrekening procedure wordt gestart. We kennen de eigenaar, we kennen de hoeveelheid productie, dus kan de contractuele “settlement partij” (lees financiële instelling) zonder veel problemen beslissen wat de geassocieerde geldstromen zijn.
De volgende stappen kan met onderscheiden:
1. Een unieke hoeveelheid productie capaciteit, deze is gekend en gekoppeld aan de eigendom van de cryptografische munt-eenheden.
2. De werkelijk gemeten productie tijdens een specifieke tijdsspanne, voor een nucleaire centrale is dit een zeer meetbare en opvolgbare gegeven.
3. Het werkelijk gemeten verbruik van de eigenaar van ICO-capaciteits-eenheden, dit is op 1/1 verbonden met het verbruik van de slimme meter van de consument en eigenaar van de cryptografische eenheden.
4. De werkelijke prijs op het moment van productie en verbruik.
5. Het vertalen naar EURO en ICO-transacties is de verantwoordelijkheid van het “settlement bedrijf”:
a. Het omzetten naar een betaling in Euro, indien dit zo overeengekomen was in het slimme energie-contract van de consument.
b. Het omzetten naar een schuld in Euro, indien dit zo overeengekomen was in het slimme energie-contract van de consument.
c. Het herinvesteren in cryptografische ICO-eenheden, , indien dit zo overeengekomen was in het slimme energie-contract van de consument.
d. Het “opeten” van ICO eenheden, , indien dit zo overeengekomen was in het slimme energie-contract van de consument.
CREËREN VAN EEN COMPLEMENTAIRE ECO-NUCLEAIRE MUNT.
Creëren van een complementaire eco-nucleaire munt om onze planeet te redden.
De euro is eigenlijk niet gemaakt om duurzaamheid te bevorderen, omdat het puur gericht is op efficiëntie.
Bernard Lietaer, een Belg die in Zwitserland woont, heeft al sinds jaren een theorie ontwikkeld, die mooi uitlegt hoe het uitgeven van munten die aanvullend (dus niet ter vervanging!) zijn aan fiatmunten zoals de euro tot een veel duurzamer wereld zou leiden.
Een goede uitleg voor zijn ideeën vind je o.a. in deze video:
Eigenlijk zijn er al concrete bewijzen dat dit soort oplossingen werkt: zo werd Curitiba in Brazilië door een complementaire ecomunt welvarend: http://www.lietaer.com/2010/09/the-story-of-curitiba-in-brazil/
Mijn werkgever doet eigenlijk hetzelfde voor zijn werknemers: ik word voor een deel in units betaald: die kan 1/1 worden omgezet in euro’s, maar als ik met mijn units een (elektrische) fiets wil kopen, dan is die unit plots 1.10€ of 1.20€ waard. Zowel gunstig voor mij als voor mijn werkgever die zo een groen imago krijgt. De ‘unit’ is dus eigenlijk een complementaire munt. Ik zou graag zien dat alle werknemers van dit soort mechanisme kunnen gebruik maken.
Wie denkt dat dit te complex is, kan ik geruststellen: met blockchaintechnologie (die waar bitcoin uit gemaakt is) kan een munt tegenwoordig eenvoudig én veilig opgezet worden, en volledig gedecentraliseerd (dwz zonder dat er 1 partij die controleert).
Bernard Lietaer is businessarchitect geworden van het Bancorprotocol dat zo’n munten eenvoudig moet toelaten.
En met de technologie, de token en de grid van Threefold (http://threefold.io) staat alles eigenlijk klaar om zo’n token op grote schaal uit te rollen. Ze zijn al bezig met een koffietoken (ism Solidaridad), voor een ecotoken is alleen een goed ontwerp te maken, en dan kan het zonder probleem uitgerold worden.
Een alternatieve munt is in mijn ogen beter dan het uitwerken van een groene fiscaliteit: dat is wel ok maar heeft een paar nadelen:
- kan heel makkelijk teruggedraaid worden als een nieuwe politieke meerderheid gevormd wordt
- Heeft enkel nationaal een effect, terwijl de milieuproblematiek een globale is !
TOELATING FINANCIËLE TOEZICHTHOUDERS
Zolang dat er geen expliciete winst wordt geboekt bij het uitgeven van een ICO zal het wellicht aanvaardbaar zijn voor het FSMA om een cryptografische munt uit te geven. Een munt volgens het Mankala principe voldoet volledig aan deze voorwaarde. Alle mogelijk winstgevende activiteiten staan onder controle van toezichthouders.
In toenemende mate hebben de grote financiële instellingen begrepen waar het met crypto valuta om draait. Het meest recente voorbeeld hiervan is JP-Morgan-Chace, die plots met zijn eigen valuta komt aandragen: https://www.bloomberg.com/news/articles/2019-02-14/jpmorgan-to-use-cryptocurrency-for-payments-business-cnbc-says.
ANDERE ELEMENTEN UIT EEN NIEUWE ZAKELIJKE MODEL
De publieke financiering via een ICO is niet in staat om alles op te lossen. Ander barrières blijven bestaan. Deze andere hindernissen worden duidelijk toegelicht in een ander hoofdstuk.
BESLUIT HOOFDSTUK
Een “initial coin offering” is een manier om de vrij grote energie productie capaciteit van 100 MW electrische eenheden op te delen in kleinere verkoopbare eenheden. Het openbreken van het schaalgrootte probleem is een eerste eigenschap van een ICO, een tweede eigenschap is het vertalen naar energie productie en energie verbruik.